سفارش های ناب پیامبر به امیر المومنین

معاویة بن عمّار مى‌گوید:از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود:در وصیّت پیامبر به على علیه السّلام آمده است که فرمود:اى على!تو را در بارۀ خودت به چند خصلت سفارش مى‌کنم که آنها را از من داشته باش،و سپس فرمود:خدایا او را یارى کن.نخست:راستى کن و هرگز دروغى از دهانت برون نشود.دوم:پاکدامنى در پیش گیر و هرگز جسارت خیانت میاب.سوم:از خداوند بهراس گویى که او را مى‌بینى.چهارم:بسیار گریه کن از هراس الهى که براى هر قطره اشک تو هزار خانه در فردوس برپا شود.پنجم:مال و جانت را در راه دینت نثار کن.ششم:در نماز خواندن و روزه گرفتن و پرداخت صدقه و زکات به سنّت من عمل کن. امّا نماز در شبانه روز پنجاه رکعت است،و روزۀ ماهانه سه روز:پنجشنبۀ اول ماه و پنجشنبۀ آخر ماه و چهارشنبۀ وسط‍‌ ماه،و صدقه به اندازه‌اى که مى‌توانى،تا جایى که بگویند اسراف کردى و تو اسراف در صدقه نکنى.بر تو باد نماز شب و نماز زوال ظهر و بر تو باد نماز زوال ظهر و بر تو باد نماز زوال ظهر،و بر تو باد تلاوت قرآن در هر حالى که هستى.دو دستت را در نماز بلند کن[در حال اللّٰه اکبر گفتن]و بر تو باد مسواک هنگام هر وضو،و بر تو باد اخلاق نیکویى که به کار بندى.و از اخلاق بد بپرهیز که اگر چنین نکنى جز خویش را نکوهش مکن

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْعَلِیِّ بْنِ اَلنُّعْمَانِ عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ یَقُولُ

: کَانَ فِی وَصِیَّةِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لِعَلِیٍّ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ 

أَنْ قَالَ یَا عَلِیُّ أُوصِیکَ فِی نَفْسِکَ بِخِصَالٍ فَاحْفَظْهَا عَنِّی 

ثُمَّ قَالَ اَللَّهُمَّ أَعِنْه

ُ أَمَّا اَلْأُولَى فَالصِّدْقُ وَ لاَ تَخْرُجَنَّ مِنْ فِیکَ کَذِبَةٌ أَبَداً 

وَ اَلثَّانِیَةُ اَلْوَرَعُ وَ لاَ تَجْتَرِئْ عَلَى خِیَانَةٍ أَبَداً 

وَ اَلثَّالِثَةُ اَلْخَوْفُ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ ذِکْرُهُ کَأَنَّکَ تَرَاهُ 

وَ اَلرَّابِعَةُ کَثْرَةُ اَلْبُکَاءِ مِنْ خَشْیَةِ اَللَّهِ یُبْنَى لَکَ بِکُلِّ دَمْعَةٍ أَلْفُ بَیْتٍ فِی اَلْجَنَّةِ

وَ اَلْخَامِسَةُ بَذْلُکَ مَالَکَ وَ دَمَکَ دُونَ دِینِکَ 

وَ اَلسَّادِسَةُ اَلْأَخْذُ بِسُنَّتِی فِی صَلاَتِی وَ صَوْمِی وَ صَدَقَتِی أَمَّا اَلصَّلاَةُ فَالْخَمْسُونَ رَکْعَةً وَ أَمَّا اَلصِّیَامُ فَثَلاَثَةُ أَیَّامٍ فِی اَلشَّهْرِاَلْخَمِیسُ فِی أَوَّلِهِ وَ اَلْأَرْبِعَاءُ فِی وَسَطِهِ وَ اَلْخَمِیسُ فِی آخِرِهِ وَ أَمَّا اَلصَّدَقَةُ فَجُهْدَکَ حَتَّى تَقُولَ قَدْ أَسْرَفْتُ وَ لَمْ تُسْرِفْ 

وَ عَلَیْکَ بِصَلاَةِ اَللَّیْلِ وَ عَلَیْکَ بِصَلاَةِ اَلزَّوَالِ وَ عَلَیْکَ بِصَلاَةِ اَلزَّوَالِ وَ عَلَیْکَ بِصَلاَةِ اَلزَّوَالِ 

وَ عَلَیْکَ بِتِلاَوَةِاَلْقُرْآنِ عَلَى کُلِّ حَالٍ 

وَ عَلَیْکَ بِرَفْعِ یَدَیْکَ فِی صَلاَتِکَ وَ تَقْلِیبِهِمَا 

وَ عَلَیْکَ بِالسِّوَاکِ عِنْدَ کُلِّ وُضُوءٍ 

وَ عَلَیْکَ بِمَحَاسِنِ اَلْأَخْلاَقِ فَارْکَبْهَا وَ مَسَاوِی اَلْأَخْلاَقِ فَاجْتَنِبْهَا 

فَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلاَ تَلُومَنَّ إِلاَّ نَفْسَکَ .

خداوند چگونه مداوا می کند؟

فی الحدیثِ القُدسِیّ : أهلُ طاعَتی فی ضِیافَتی ، و أهلُ شُکرِی فی زیادَتی ، و أهلُ ذِکرِی فی نِعمَتی ، و أهلُ مَعصِیَتِی لا اُؤْیِسْهُم مِن رَحمَتی ، إن تابُوا فَأنا حَبِیبُهُم ، و إن دَعَوا فأنا مُجیبُهُم ، و إن مَرِضوا فَأَنا طَبیبُهُم ، اُداوِیهِم بالمِحَنِ و المَصائبِ ، لاُِطَهِّرَهُم مِنَ الذُّنوبِ و المَعایبِ .

بحار الأنوار : در حدیث قدسى آمده است : فرمانبردارانِ من میهمان منند، و سپاسگزارانِ من، نعمتشان افزوده شود و یاد کنندگانِ من، برخوردار از نعمت منند ، و نافرمانانِ خود را از رحمتم نومید نمى کنم ، اگر توبه کنند، من حبیب آنهایم و اگر مرا بخوانند، پاسخشان دهم و اگر بیمار شوند، من طبیبشان باشم ، با رنجها و مصیبتها درمانشان کنم، تا از گناهان و عیبها پاکشان سازم .

به نظر شما الان اون زمان رسیده؟

عنه صلى الله علیه و آله : یَأتی علَى الناسِ زَمانٌ إذا سَمِعتَ باسمِ رَجُلٍ خَیرٌ مِن أن تَلقاهُ ، فإذا لَقِیتَهُ خَیرٌ مِن أن تُجَرِّبَهُ ، و لو جَرَّبتَهُ أظهَرَ لکَ أحوالاً ، دِینُهُم دَراهِمُهُم ، و هِمَّتُهُم بُطونُهُم ، و قِبلَتُهُم نِساؤهُم ، یَرکَعونَ للرَّغیفِ و یَسجُدُونَ للدِّرهَمِ ، حَیارى سُکارى لا مُسلِمینَ و لا نَصارى! .

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : زمانى بر مردم مى آید که اگر نام کسى را بشنوى بهتر از این است که او را ببینى و اگر او را ببینى بهتر از این است که وى را بیازمایى؛ چه اگر او را بیازمایى حالاتى [ناخوشایند] بر تو آشکار کند. دین آنها درهم هایشان است و همّ و غمشان شکمهایشان و قبله شان زنانشان. براى گرده اى نان، خم مى شوند و براى درهم به خاک مى افتند. سرگشته اند و مست. نه مسلمانند و نه ترسا.

گ

عجب زمانه عجیبی

عن ابن مسعود قال: قال رسول الله (ص): لیأتین علی الناس زمان، لا یسلم لذی دین دینه، إلا من یفر من شاهق إلی شاهق، ومن جحر إلی جحر، کالثعلب بأشباله قالوا: ومتی ذلک الزمان؟ قال: إذا لم تنل المعیشة إلا بمعاصی الله، فعند ذلک حلت العزوبة. قالوا: یا رسول الله أمرتنا بالتزویج، قال: بلی، ولکن إذا کان ذلک الزمان فهلاک الرجل علی یدی أبویه، فإن لم یکن له أبوان فعلی یدی زوجته وولده، فإن لم تکن له زوجة ولا ولد، فعلی یدی قرابته وجیرانه قالوا: وکیف ذلک یا رسول الله؟ قال: یعیرونه بضیق المعیشة، ویکلفونه ما لا یطیق، حتی یوردوه موارد الهلکة.[۱]

ابن مسعود از رسول خدا(ص) نقل می کند: زمانی فرا رسد که دین هیچ متدینی سالم نمی ماند مگر آنکه از یک بلندی به بلندی دیگر فرار کند و از سوراخی به سوراخ دیگر مانند روباهی که بچه هایش را می برد، بگریزد.

گفتند: چه زمانی این اتفاق خواهد افتاد؟ فرمود: زمانی که مخارج زندگی جز با معصیت خدا تأمین نشود. در این صورت عزب بودن جایز است.

گفتند: ای رسول خدا، شما ما را به ازدواج فرمان می دهی. (چگونه عزب بودن را تجویز می کنید؟) فرمود: بله، اما آن زمان هلاکت یک مرد در دست پدر و مادرش است. اگر پدر و مادر نداشته باشد در دست زن و فرزندش است. اگر زن و فرزند نداشته باشد در دست خویشاوندان و همسایگانش خواهد بود.

گفتند: چگونه چنین خواهد بود؟ فرمود: به خاطر تنگی معیشت سرزنشش می کنند و او را وادار به کارهایی می کنند که در توانش نیست تا اینکه او را در هلاکت می اندازند.

آخرین وصیتهای حضرت زهرا (سلام الله علیها)

بسم الله الرحمن الرحیم

من امشب می خوام درددلای امیرالمومنین و حضرت زهرا رو بگم

فتال نیشابوری در روضه الواعضین نوشته

امیر المومنین اومد کنار بستر زهرا

بی بی صدا زد یابن عم انه قد نئیت الی نفسی

علی جونم مرگم رسیده

و انّنی لاری ما بی لا اشکّ الا انّنی لاحقه بابی ساعه

علی جونم تردید ندارم چیزی نمونده به پدرم ملحق بشم

یه چیزایی تو دلمه می خوام وصیت کنم

فرمود اوصینی بما احببت یا بنت رسول الله

هر چی دلت می خواد به علی بگو

هر چی دوست داری وصیت کن زهرای من

فجلس عند راسها کنار بالینش نشست همه رو از خونه بیرون کرد

می خوام با خانم خونم تنها حرف بزنم

شرو کرد یه چیزایی گفتن دل علی سوخت

قالت یابن عم ما عهدتنی کاذبه و لا خائنه

علی هیچ وقت بهت دروغ نگفتم هیچ وقت باهات مخالفت نکردم و لا خالفتک منذ عاشرتک

حالا ببین علی چه حالی پیدا می کنه بی بی داره این حرفا رو می زنه

فقال معاذ الله  پناه بر خدا  تو به احکام خدا داناتری پرهیزکار تری از اینکه بخوای مخالفت با من بکنی

فقد عزّ علی بمفارقتک و بفقدک

زهرای من از دست دادنت برای من خیلی سخته

و الله جدّد علی مصیبت رسول الله

اگه تو بری مرگ پیغمبر دوباره برای من تازه می شه و قد عظمت وفاتک و فقدک

مرگ تو از دست دادن تو برای من سنگینه

هذه و الله مصیبت لا ازاء عنها

این اندوهیه که چیزی جایگزینش نمی شه

چیزی جبرانش نمی کنه

ثم بکیا ساعه شرو کردند دو تایی گریه کردن

و أخذ علی رآسها و ذمّها الی صدره

سر حضرت زهرا رو به سینه چسبانید .

ثم قال اوصینی بما شئتِ

هر چی دلت می خاد وصیت کن هر چی بگی همونو انجام می دم

عرضه داشت جزاک الله عنّی خیر الجزاء یابن عم پسر عمو

حالا ببین اولین خواستش چی بود

اوصیک یابن عم ان تتّخذ لی نأشا برا من تابوت بساز

باشه چشم

چقدر برا علی سخت بود خودش با دستای خودش برا خانم خونش تابوت درست کنه

بی بی جان دیگه چه کنم اوصیک الا یشهد أحد جنازتی

علی جان کسی نیاد تشییع جنازه من

من هولاء الذین ظلمونی و أخذوا حقّی

از اینایی که به من ستم کردن و حقّ منو گرفتن

فإنّهم أعدائی و أعداء رسول الله اینا دشمنای منن دشمنای پیغمبرن و ان لا یصلی احد منهم و لا من اتباعهم

علی اجازه نده اینا بیان به من نماز بخونن

یه کار دیگه هم بکن دیگه زحمتمو کم می کنم

وادفنی فی اللیل منو شبونه دفن کن

اذا هدأت العیون و نامت الابصار

وقتی مردم مدینه خوابیدن وقتی همه چراغا خاموش شد

اون موقع منو دفن کن          همین بی بی داشت به علی وصیت  می کرد

یه وقت چشماش بسته می شد         علی هی صدا می زد کلمینی یا فاطمه

زهرا با من حرف بزن

دریافت