پاسخ:
سلام و ادب ببخشید که جواب دیر شد
برای جواب سوال شما باید به چند نکته توجه کامل داشته باشیم
1. از اینکه خداوند حکیم و سنجیده کار و عادل و عالم و مهربان است غافل نشویم
2. دنیا محل آزمایشهای خدا برای رشد یافتن و رسیدن به کمال است و آخرت محل بهره برداری از این کمال است.
3. خداوند جهان بهتر از ما بندگان می داند که چه چیز برای ما در دنیا و چه چیز در آخرت گواراتر و مناسبتر است و رحمت و بخشش و لطف الهی بر اساس حکمت و عدالت خواهد بود
4. مناسب با حکمت و عدالت آنست که از هر کس در دنیا به اندازهی توان و ظرفیت و امکاناتی که در اختیار اوست، امتحان گرفته شود و مناسب با آن امتیاز داده شود و اگر از بنده ای امتحانی گرفته شود از همینجا معلوم می شود که آن بنده توان پیروزی را دارد که خدا او را امتحان کرده.
مثلا باید از دانش آموز دبستانی و دانشجو مناسب آنها امتحان گرفت.
5. خداوند به همه انسانها ابزارهایی برای جلوگیری از گناه داده است و مناسب با آن ابزار و امکانات امتحان می گیرد و پاداش هر کس به میزان سختی امتحان و امکانات و توان او خواهد بود.
مثالی که در آخر آورده اید منافاتی با عبارت اول سوال ندارد چون آب گوارا در هنگام سیری بهتر از آب گل آلود در هنگام تشنگی نیست و خداوند اگر چیزی که ما از او می خواهیم به علت مصلحتی به ما نداد بهتر از آن را در دنیا یا آخرت به ما خواهد داد
6. نکته قابل توجه و مهم اینکه ادبیات این جهان از ادبیات آن جهان جداست.
مثلا چیزی به نام لذت را در دنیا احساس می کنیم ولی آیا لذتهای آن جهانی مثل لذنهای این جهانی است؟ نه قطعا تفاوت دارد و در سطح فوق العاده بالاتری است
حاج آقا مسئله نسبتا مهمی گاهی اوقات به سراغم می آید و ذهنم را مشغول کند اما جوابی برای آن ندارم....
تمام تلاش بنده این هست که دستورات دینی را درحد خواسته های دین به جا بیاورم هرچند که اجرای آن حدود به مذاق برخی از اطرافیان خوش نیاید و یا با طعنه و کنایه همراه باشد... با این حال گاهی به خودم میگویم نکند در اجرای حدود زیاده روی میکنم؟ نکند زمانی بفهمم بیش از چیزی که خدا میخواسته به خودم سخت میگیرم؟ نکند زمانی بفهمم جزو کسانی هستم که با این سخت گیریها، هم دنیا را برای خودم سخت کردم، هم آخرت را و هم جزو کسانی شدم که خدا میگوید " اسرفتم علی انفسکم" ؟؟
چه کنم؟؟