7. دعای امام حسین (علیه‌السلام) در روز عاشورا
به نام خدا
امام (علیه السلام) نگاهش به انبوه جمعیت دشمن افتاد،
وقتى که در مقابل خویش سیل عظیم لشکر دشمن را دید
دستها را به آسمان بلند کرد
و این دعا را خواند:
چه غمهاى کمر شکنى که دلها در برابرش آب شده
و راه چاره در برابرش مسدود گشته،
و با دیدن آنها دوستان از آن دورى جسته،
و دشمن زبان به شماتت گشوده،
بر من فرو ریخته،
که من تنها به پیشگاه تو شکایت آوردهام.
و از دیگران قطع امید کردهام،
و تو بودى که به دادم رسیدى
و آنها را برطرف کردى (و از آن امواج غم نجاتم دادى)
خدایا توئى صاحب تمام نعمت‌ها و توئى منتهاى همه آرزوها.
دعاء الحسین
و لمّا نظر الحسین (علیه‌السلام) إلى جمعهم کأنّه السیل ،
رفع یدَیه بالدعاء
و قال اللهمّ، أنت ثقتی فی کلّ کرب،
و رجائی فی کلّ شدّة،
و أنت لی فی کلّ أمر نزل بی ثقة و عدّة،
کم من همٍّ یضعف فیه الفؤاد
و تقلّ فیه الحیلة
و یخذل فیه الصدیق
و یشمت فیه العدوّ،
أنزلته بک و شکوته إلیک،
رغبةً منّی إلیک عمَّن سواک
فکشفته و فرّجته،
فأنت ولی کلّ نعمة و منتهى کلّ رغبة
___________________________
مقتل الحسین (علیه السلام ) (مقرّم)، جلد : 1 صفحه : 226
خیلی ممنون