گل سرخ بهارانی حسینم
به نام خدا
گُــــــــــــــلِ سرخ بهــــــــــــــــــارانی حسینم (2)
چـــــــــــــــــــــــــــــــراغ نیزه دارانی حسینم (2)
بخــــــــــــــــــــــــوان قرآن برایم، که دنبالت بیایم
حسینـــــــــــــــــم وا حسینــــــــــــــــــــــم
ســـــــــــــــــرت بــــــــــــالای نی مثل ستاره (2)
تَـــــنت مــــــــــــــــــــــــــانــــــند قـرآن پاره پاره
صفـــــــــــــــــــــــا بخش دل من، چراغ محفل من
حسینـــــــــــــــــم وا حسینــــــــــــــــــــــم
بــــــــــــــه قـــــــربان ســــرِ نـــــــورانی تو (2)
چـــــــــــــــرا خـــــــــــون ریـــــزد از پیشانی تو
بنــــــــــــال ای نــــــــــــور دیده، ز رگهای بریده
حسینـــــــــــــــــم وا حسینــــــــــــــــــــــم
گهــــــــــــی در مــــــــوج خــــــون، گه برسنانی
تــــــــــــــــو خـــــــورشید زمــــــــــــن و آسمانی
فــــــــروزان مــــــــــــــاه زینب، چراغ راه زینب
حسینـــــــــــــــــم وا حسینــــــــــــــــــــــم
بتــــــــــــــــاب از نــــــــــــــوک نی ای ماه زینب
کـــــــــــــــه شد کـــــــــــــــــــــوفه زیاتگاه زینب
ســــــــر راهت نشستــــــــم، به محمل سر شکستم
حسینـــــــــــــــــم وا حسینــــــــــــــــــــــم
نگــــــــــاهم کـــــن نگــــــــــاهم کن نگــــاهم کن
کـــــــــــــــه من زوُار تــــو در قتلگاههم
عُذرارم لاله گون است، رُخم رنگین ز خون است
حسینـــــــــــــــــم وا حسینــــــــــــــــــــــم
