گناهکاران را از رحمتم نا امید نمی کنم

و خداى سبحان در بعضى از کتابهاى خود فرمود اهل ذکر و کسانى که مرا یاد میکنند مهمان منند و فرمانبرداران من در نعمت من کسانى که سپاسگزارى مرا میکنند موقعى که در فراوانى از نعمت من باشند و گنه‌کاران را از رحمت خود ناامید نگردانم اگر توبه‌ى از گناه کنند من آنان را دوست دارم اگر بیمار شوند دکتر آنان منم آنان را بوسیله محنت‌ها و مصیبت‌ها درمان میکنم تا از گناهان و عیب‌ها پاکیزه کنم ایشان را.

وَ قَالَ سُبْحَانَهُ فِی بَعْضِ کُتُبِهِ: أَهْلُ ذِکْرِی فِی ضِیَافَتِی وَ أَهْلُ طَاعَتِی فِی نِعْمَتِی وَ أَهْلُ شُکْرِی فِی زِیَارَتِی وَ أَهْلُ مَعْصِیَتِی لاَ أُویِسُهُمْ مِنْ رَحْمَتِی إِنْ تَابُوا فَأَنَا أُحِبُّهُمْ وَ إِنْ مَرِضُوا فَأَنَا طَبِیبُهُمْ أُدَاوِیهِمْ بِالْمِحَنِ وَ اَلْمَصَائِبِ لِأُطَهِّرَهُمْ مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْمَعَایِبِ.