منبرستان

به نام خدا

وجود نازنین امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
خرد مرد مسلمان کامل نیست مگر اینکه ده خصلت در او باشد.

خیر از او امید رود،

و (مردم) از شرّش ایمن باشند.

خیر اندک را از دیگر کس زیاد شمارد

و خیر بسیار را از سوى خود اندک انگارد.

از حاجت هایى که از او مى‏طلبند به ستوه نیاید

و در طول عمرش از طلب دانش دلتنگ نشود.

درویشى در راه خدا نزد او خوشتر از توانگرى باشد

و خوارى در راه خدا را از عزّت همراه با دشمن او دوست‏تر دارد،

گمنامى براى او دل‏انگیزتر از نامدارى باشد.

سپس. (امام) علیه السّلام فرمود:

دهم، و دهمى چیست؟

عرض کردند: چیست؟ (امام) علیه السّلام فرمود: کسى را ننگرد مگر آنکه بگوید:

او از من بهتر و پرهیزگارتر است،

و به راستى، مردم (نسبت به او) دو گونه ‏اند:

مردى که از او بهتر و پرهیزگارتر است و مردى که از او بدتر و پست‏تر است.

پس اگر مردى را بیند که از او پست‏تر و بدتر است گوید:

شاید باطنش بهتر باشد و خوبى او که این خوش باطنى است براى او بهتر است

امّا خوبى من آشکار است و همین آشکار بودن خوبى براى من بدتر است‏ 

و اگر کسى را بیند که از او بهتر و پرهیزگارتر باشد نسبت به او فروتنى کند

تا به (مقام) او برسد،

و چون چنین کرد، شکوهش والایى گیرد و خیرش پاکیزه شود و نامش نیکو گردد

و بر مردم روزگارش سرورى و سیادت کند.

وَ قَالَ × ‏ لَا یَتِمُّ عَقْلُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ حَتَّی تَکُونَ فِیهِ عَشْرُ خِصَالٍ
الْخَیْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ
وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ
یَسْتَکْثِرُ قَلِیلَ الْخَیْرِ مِنْ غَیْرِهِ
وَ یَسْتَقِلُّ کَثِیرَ الْخَیْرِ مِنْ نَفْسِهِ
لَا یَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوَائِجِ إِلَیْهِ
وَ لَا یَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ
الْفَقْرُ فِی اللَّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْغِنَی
وَ الذُّلُّ فِی اللَّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْعِزِّ فِی عَدُوِّهِ
وَ الْخُمُولُ أَشْهَی إِلَیْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ
ثُمَّ قَالَ ع الْعَاشِرَةُ وَ مَا الْعَاشِرَةُ قِیلَ لَهُ مَا هِیَ
قَالَ ع لَا یَرَی أَحَداً إِلَّا قَالَ هُوَ خَیْرٌ مِنِّی وَ أَتْقَی
إِنَّمَا النَّاسُ رَجُلَانِ رَجُلٌ خَیْرٌ مِنْهُ وَ أَتْقَی وَ رَجُلٌ شَرٌّ مِنْهُ وَ أَدْنَی
فَإِذَا لَقِیَ الَّذِی شَرٌّ مِنْهُ وَ أَدْنَی قَالَ لَعَلَّ خَیْرَ هَذَا بَاطِنٌ وَ هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ خَیْرِی ظَاهِرٌ وَ هُوَ شَرٌّ لِی
وَ إِذَا رَأَی الَّذِی هُوَ خَیْرٌ مِنْهُ وَ أَتْقَی تَوَاضَعَ لَهُ لِیَلْحَقَ بِهِ
فَإِذَا فَعَلَ ذَلِکَ فَقَدْ عَلَا مَجْدُهُ وَ طَابَ خَیْرُهُ وَ حَسُنَ ذِکْرُهُ وَ سَادَ أَهْلَ زَمَانِهِ.