منبرستان

به نام خدا

سخنرانى بریر در روز عاشورا

بریر بن خضیر، که پیرمردى از تابعین و عابد و قارى قرآن و از شیوخ قاریان در مسجد جامع کوفه بود و در میان قبیله همدان قدر و منزلت خاصى داشت، از امام (علیه السلام) اجازه گرفت تا قدرى با سپاه عمر سعد، صحبت کند، پس از آنکه اجازه گرفت نزدیک آنها آمد و با صداى بلند گفت:

اى مردم! خداوند حضرت محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) از بشیر و نذیر، و دعوت کننده به خدا، و چراغ پر فروغ براى مردم فرستاد. این آب فرات را که مى‏بینید همه حیوانات و کلاب و خنایز از آن استفاده مى‏کنند ولى شما آنرا از پسر دختر پیغمبر منع کرده‏اید؟! آیا پاداش زحمات پیغمبر این است که درباره اولادش انجام مى‏دهید؟!

برخى از سپاهیان عمر سعد صدایشان را بلند کردند و به او گفتند: بریر! بیش از این حد حرف نزن، دست بردار، به خدا قسم حسین باید تشنگى را بچشد چنانکه پیش از او، بعضیها این تشنگى را چشیدند! (مقصود عثمان مى‏باشد)

بریر پس از پایان سخن آنها به گفتار خود ادامه داد و گفت: اى مردم! اینک ثقل پیغمبر در برابر شما است، و اینان فرزندان و دختران و خاندان و اهل بیت اویند، بگوئید درباره آنها چه مى‏خواهید انجام دهید؟

سپاهیان عمر سعد در جواب بریر گفتند تصمیم ما این است او را تحویل عبیدالله بن زیاد بدهیم و او است که باید نظر خود را درباره اینان بدهد.

بریر از آنان پرسید: آیا نمى‏پذیرید اهل بیت پیغمبر به همان جائیکه آمده‏اند برگردند؟ واى بر شما اى اهل کوفه! آیا فراموش کرده‏اید دعوتنامه‏هایى را که نوشته‏اید؟ و آیا فراموش کرده‏اید عهد و پیمانى را که با او بستید؟ و خدا را بر آن و بر خود شاهد گرفتید؟! مگر شما نبودید که اهل بیت پیغمبرتان را دعوت کردید و قاطعانه مى‏گفتید که جانتان را در رکابشان فدا مى‏کنید؟ و هم اکنون که نزد شما آمده‏اند، آب فرات را برویشان بسته و مى‏خواهید آنان را تسلیم ابن زیاد کنید؟ چه بد عمل کردید بعد از پیغمبرتان درباره ذریه‏اش چه شده است شما را؟ خداوند از آب روز قیامت، محرومتان گرداند که شما بد مردمى هستید.

سخن که به اینجا رسید چند نفر از آنان به وى گفتند: (ما ندرى ما تقول) ما نمى‏فهمیم تو چه مى‏گوئى!!

بریر گفت: خداى را سپاس که بر بینش من افزود تا شما را بهتر بشناسم آنگاه دست به دعا برداشت و ضمن اظهار بى زارى از آنان و کردارشان چنین گفت: خداوندا شمشیرى در میانشان بیافکن که مرگشان در آن باشد و تو از آنها خشمگین!

در همین جا سپاه عمر سعد تیرهاى خود را به سوى او شلیک کردند، وى به ناچار به سوى امام برگشت.

خطبة بُریر